Een kraai, konijnen, een hond. Mijn moeder werd grootgebracht met huisdieren. Die kraai wordt in Het Boschhuis beschreven. Hij is getekend door Annie Borst Pauwels die mijn moeder portretteerde.

Vaste boom

Ze maakte een levensechte tekening. Gaf hem van die typische kraaienogen. Ik herken ze, de onze had die ook. Zijn volière was het balkon en hij ging mee op vakantie.
In de tuin van Het Boschhuis is die eerste Gerrit gefotografeerd. Op de schouder van mijn moeder. Hij had zijn vaste boom in de tuin van Het Boschhuis. Die tekening en de foto zal ik later plaatsen. Die is in de drukte van het schrijven ergens in een onderste la terechtgekomen.
Laatst hoorde ik van iemand het verhaal over zijn lerares biologie. Die had ook een kraai. Als ze naar school fietste vloog de vogel met haar mee. En ’s middags fladderde hij weer achter haar aan naar huis.

Ontroostbaar

Na hun huwelijk hadden mijn ouders de hond Rixt. Een `asbakkenras’ zoals ze het noemden. Het was een grappig beest. Ze ging mee op vakantie naar Vlieland. (Dat ben ik, op die foto, met haar bij de veerdam.) Ze heette gehoorzaam te zijn maar verdween op een dag bij het uitlaten. Mijn moeder schijnt ontroostbaar te zijn geweest. Deed aangifte, zette een advertentie en juist toen was besloten dan maar bij een asiel een andere hond te zoeken gebeurde iets ongelooflijks.

Dieet

We liepen door de V&D aan de Grote Markt in Groningen, toen er in de verte, tussen de kledingrekken, een zwart, kittig iets te dik hondje aan kwam rennen. Het was Rixt die na een jaar afwezigheid liet blijken bij wie ze echt hoorde. Het stel dat haar bij zich had beweerde het beest te hebben gevonden. In optocht gingen we naar het politiebureau en daar werd aan de hand van de aangifte vastgesteld dat het dier bij ons hoorde. Ze is trouwens de eerste weken terug in haar oude huis op een dieet gezet. En werd stokoud.