Onderweg naar Rotterdam voor een interview wordt de afspraak afgezegd. Het gebeurt zelden. En zo beschik ik ineens over enkele werkloze uren. De volgende opname staat pas in de middag gepland. Ik besluit in Roosendaal te gaan kijken. De stad staat al een tijd op mijn verlanglijst. Pieter bracht er bij snoepfabrikant Red Band, goedbeschouwd het laatste gelukkige jaar van zijn leven door. Hij liep er stage. In de familie werd verteld dat hij, anders dan de meeste werknemers, niet genoeg kon krijgen van de zoetwaren. Snoepen zo veel je wilde mocht bij Red Band. want dat hield niemand lang vol. Stagiair ter Beek vormde een uitzondering.
Passage
Ik parkeer mijn auto vlakbij de Markt. En ga op zoek naar de boekhandel. “Die zit in de Passage” wordt mij vriendelijk gewezen. Niets vermoedend loop ik een schuifdeur door en wordt overdonderd door een uitzinnige ruimte. Een glas in lood plafond, wanden in pasteltinten, spiegels, beelden, muziek. In zo’n omgeving is het logisch dat de boekhandel een naam als uit een legende draagt. “Het Verboden Rijk”. Boekhandelaren Saskia van den Bos en Patrice van der Veen schenken koffie en we praten over hun vak.
Voor het schrijven van Het Boschhuis waren archivarissen van groot belang. Zoals Albert Hoekstra van het gemeentearchief Roosendaal. We hadden alleen per mail contact. Hij ontdekte dat Pieter op kamers woonde bij een plaatselijke bakker. Een jaar of drie na de eerste mail zien we elkaar voor het eerst. Het archief is gehuisvest in een prachtig pand aan de Markt. Een ruime lichte studiezaal. Op een monitor neemt een meisje plaats op een gloednieuwe jaren zestig bank: een reclamefilmpje van een Roosendaalse woninginrichter. De “Grote Oorlog” komt ter sprake, in oktober onderwerp van een congres in Roosendaal.
Perronkelners
Ik herinner me de laatste perronkelners van Nederland, ze bedienden op het station Roosendaal de reizigers, toen ze verdwenen maakte ik er een verhaal over. Albert heeft uiteraard een foto van ze. “En dan denken veel mensen nog altijd aan iets stoffigs als het over archieven gaat”, zegt Hoekstra. Ik moet de neiging onderdrukken de afspraak van die middag maar te vergeten.