Enkele dagen geleden werd ze gefotografeerd in de ondergrondse van Beijing. Het meisje van het omslag gaat de hele wereld over. Marieke de Vries, mijn collega in China, leest Het Boschhuis van tablet. En collega Esther van Waard, die het boek kocht bij Daan van der Valk, van Boekhandel de Vries in Haarlem (inderdaad een selfie met Daan) begint er nu aan. Eerst had ze, zoals ze meldt, andere dingen te doen. Knap werk. Want ik ken het uit de tijd dat wij zelf in de kleine kinderen zaten. Als alles in bed lag te moe om nog aan de stapel te beginnen. Lezen was iets voor de vakanties, aan het zwembad, of eigenlijk niet, want dan juist, zelfs bij het pierenbad, had je ogen in je rug nodig.

Oploskoffie

Er gebeurt van alles rond Het Boschhuis. Hoe heerlijk is dat! Een boekhandelaar verheugt zich in het feit dat Het Boschhuis zo lekker ‘doorloopt’. Ik deel die vreugde. Het boek vertelt zich door. Mond tot mond reclame. De invloed van Facebook en Twitter. De lezingen. Na afloop van de door de Larense Boekhandel georganiseerde avond in het kerkje in Laren vertellen mensen over hun leeservaring. Hoe ze werden gegrepen door Jannetje, mijn stoere overgrootmoeder die in haar eentje de boot naar Indië nam. Een lezeres zat zo in het boek dat ze tussendoor haar boodschappen noteerde. “Sorry hoor, maar het plakkertje zit er nog steeds” laat ze zien. Toiletpapier, koffiemelk..oploskoffie. Een lieve dame laat haar boek signeren en maakt snel plaats voor een volgende in de rij. Ze heeft een geschiedenis aangestipt waar ik nog veel meer van had willen horen.

Darling

Een scholiere wil Het Boschhuis voor haar lijst lezen maar dat mag niet van haar lerares Nederlands. Ik beloof haar een nieuwe rubriek op mijn site. `Lezen voor je lijst’. Binnenkort gaat die on-line. Henk van Hees drijvende kracht achter de Historische Kring Eemnes vindt het jammer dat ik mijn over-over grootmoeder links liet liggen. Hij informeerde mij jaren geleden over het dorp waar Jannetje’s moeder vandaan kwam. Noemde haar een emigrante. Die het streekdorp bij Amersfoort verliet, de heidevelden van Het Gooi overstak om in de welvarende badplaats aan de Zuiderzee haar geluk te beproeven. “Het is een prachtig boek en ik vergeef het je dat je het Eemnes van destijds een armoedig dorp noemt.” aldus Van Hees. De moeder van Jannetje, beken ik, was één van de darlings die ik om zeep hielp. Een compleet hoofdstuk sneuvelde. Moeder van veertien kinderen, de laatste kreeg ze op haar negenenveertigste. Ze sprak tot mijn verbeelding maar ze bleef een terzijde, dat hoofdstuk  haalde de eindstreep niet.

Pageturner

Er komt veel mail binnen via info@paulinebroekema.nl. Een vijfentachtigjarige lezeres herkent zich in wat ik beschrijf. Ook zij zat als plantersvrouw in Deli. En beleefde eerder in onderduik de oorlog: “voor mij is het fantastisch mijn leven weer goed te herinneren, er gebeurde zo veel, te veel.”  En regelmatig zit bij de mail een foto van de omstandigheden waaronder het boek werd gelezen. Aan het strand, onder een parasol, met een glas wijn onder handbereik. Een lezer, net terug van een fietsvakantie in Frankrijk: “Ik houd niet van het woord ‘pageturner’ omdat het zo de wereld van pr en marketing vertegenwoordigt, maar ‘Het Boschhuis’ werkte voor mij wel zo. De klimmetjes op de racefiets stelde ik uit en, bij terugkeer na een pilsje en nog ongedoucht, had ik het al weer snel te pakken.”