Tokio. Feest in het park.

Tokyo

Er staat iets te gebeuren op de terreinen en de parkjes bij het tempelcomplex. Bij de tempel heerst anders een serene rust. Molentjes draaien bij de honderden beeldjes. Nu meten vijf mannen in blauwe overalls de grasvelden op aan de hand van een kaart die hun opzichter op een klembord met zich meedraagt. Een paar uur later staan de eersten van tientallen kraampjes. Allen identiek met daken van rood-wit gestreept plastic zeildoek.

IMG_0314

De volgende ochtend behoor ik tot de eerste bezoekers. De grande Starbucks koffie waarmee de dag gewoonlijk begint komt me langzamerhand de neus uit. Ik ben toe aan huis tuin en keuken koffie. Die koop ik in een vergaderhal bij de tempel bij de dames van een liefdadigheidsvereniging.
Vier vrouwen gaan over het buffet. Eén dame zet de miniatuur presenteerblaadjes klaar. Een ander legt naast de beker suiker, een kuipje melk, roerstokje en een koekje in plastic. Een volgende schenkt in, haar buurvrouw rekent af en reikt het blaadje aan. Aan een lange tafel met klapstoelen heb ik zicht op de uitstalling van het kraampje naast de koffie-dames. De verkoop van de tweedehandse artikelen vertellen ze, komt ten goede aan een wooncentrum voor verstandelijk gehandicapten. Sieraden, tweedehands kleding, aardewerk, beeldjes, handwerk.

_DSC2928

In Tokio komt ineens mijn tante in Groningen voorbij. Tussen de spullen ligt een artikel uit haar handwerk assortiment. De in pasteltinten gehaakte hoes voor een tissuedoos. Mijn tante viert haar negentigste verjaardag terwijl wij in Japan zitten. “Oh”, zei ze “wat ver.” En verdreef de teleurstelling over onze afwezigheid door te vertellen wat ze op haar kroonjaar zoal dacht te serveren. ’s Ochtends een Hemataart en in de middag gevulde eieren en een huzarensalade van de slager. Ik zie haar vriendinnen en haar buren voor me, aan de advocaat. “Nee, niet nog een tweede.” bedankte een van hen vorig jaar “ik word al wat licht in mijn hoofd.” Aan een kledingrek hangt prominent een kimono. Ik drink mijn beker leeg, zet mijn zinnen op het katoenen gewaad met zwart wit print en breng daarmee de dames van de marktkraam in grote verwarring. Het is een kimono voor mannen, bovendien ontbreekt de obi, de band waarmee je hem dichtknoopt. Als ze zeker weten dat ik daar van doordrongen ben wordt hij de mijne.

_DSC2801

Bij de kraampjes buiten is het festival inmiddels begonnen. De grasvelden waar gewoonlijk de wijkbewoners hun honden uitlaten (geen drol te zien) zijn kinderparadijzen geworden. Er rijdt een stoomtreintje. Bij een glimmend rode brandweerwagen met veel chroomwerk krijgen kleintjes en hun ouders van leden van de Tokio brandweer een helm op en mogen omhoog in een bakje. Bij een stadsbus hangen chauffeursjassen in miniatuur uitvoering. Zo gekleed worden dit weekend waarschijnlijk honderden kindertjes achter het stuur gefotografeerd.

_DSC2977

De onvermijdelijke padvinders zijn er, hele oude en hele jonge. Bij foto’s van de verwoesting na een aardbeving paraderen geüniformeerde hulpverleners met hun speurhonden in wisselende formaten. De gebruikelijke herders zijn er, maar ook schoothondjes zoals ze geregeld in mandjes voorop de fiets voorbij komen. Een clown treedt op. Kinderen wordt geleerd over de wonderen van de afvalscheiding. Dat van het materiaal tegels worden gemaakt. En de colablikjes als metaal in de bouw zijn te hergebruiken. En in de verte nadert een optocht met statig dansende dames in kimono.

Tokyo_DSC3154

_DSC2907_DSC3006

In een perk planten ouders bloemen. Er wordt naar mij geknikt en iemand stuurt een lange rossige man op me af. Waarschijnlijk de enige die goed Engels spreekt. Hij komt uit Noorwegen en vraagt of ik mee wil doen. Ik verontschuldig me en wijs naar mijn camera. Lang niet gebruikt en ik moet hem weer leren kennen. Dan gaat hij naast me zitten op het bankje. Of ik wel weet dat een Nederlander de naamgever was van veel planten in Japan. Ja, ik ken hem, de wonderbaarlijke von Siebold. In Duitsland geboren. Ik raad hem aan om als hij in de gelegenheid is toch vooral in Leiden het voormalige woonhuis van het multi-talent te bezoeken. De prachtige collectie te bekijken. De verhalen. Hoe Von Siebold met zijn wandelstok, die van onderen hol was, in Japan zaden verzamelde en ze in Nederland tot wasdom bracht.

 

IMG_0394

Nog een vraag heeft de Noor. Ik ken toch het Japanse woord voor aardappel? Hier blijf ik het antwoord schuldig. Jaga-imo. Knol uit Jakarta. De aardappel die de Japanners aan de Hollanders hebben te danken. Men wenkt hem. Hij moet weer terug naar de violen en de lavendel. En laat mij achter, verder tobben met iso en sluitertijden. Hij heeft er alle begrip voor. Met al die tulpen en narcissen thuis, zegt hij, wil ik op vakantie natuurlijk iets anders dan een border met tuinplanten.