Tokio. Ah, die kleren!

Tokyo

Vrienden die in de sieraden zitten en in de mode mail ik vanuit Tokio mijn observaties.

TokyoTokyo

“Veel platte schoenen. Kan een vertekend beeld zijn. Er mee te maken hebben dat de afstanden hier zo enorm zijn. Als je ambtenaar bent bij de Metropool (de grootste ter wereld) en van de ene afdeling naar de ander moet, dan loop je een editie van de Vierdaagse. Het complex is twintig keer het stadhuis van Den Haag.
Grote sjaals worden als omslagdoek gedragen.

TokyoTokyo
Broekrokken, maar dan met pijpen zo breed dat je nauwelijks ziet dat het een broekrok is. Korte broekrokken ook, van leer.
De schotse ruit is hier terug. (Ik had er op de lagere school één. Die van mij was in roodtinten, van mijn zus in blauw. We droegen hem met een speld met een versiering van bamboe.)
Uitsluitend natuurlijke stoffen: katoen, wol, linnen, zijde
Gedekte kleuren: bruin, groen, blauw, veel zwart, donkergeel, goudgeel en
effen, zelden prints

Tokyo_DSC2470

Jassen, jurken waar je in verdwijnt.
Broeken die ver boven de enkel eindigen kunnen ook. Maar dan gedragen met stevige, robuuste schoenen met dikke zolen.
Jurken zonder kraag, als uit één stuk gemaakt, zoals je ze bij Cos ziet.
Veel lijkt op wat Cos in de collectie heeft (we zagen in Aoyama een vestiging in aanbouw) . Op internet lees ik: Woordvoerster Marie Honda: “Japanese fashion and culture has been, and continues to be, a huge inspiration to all of us at COS. Launching the COS brand in Japan is an integral part of our expansion plan for East Asia.”
In Tokyo wordt Marimekko gedragen! Ze zitten hier in zo’n ongelofelijk sjiek, glimmend warenhuis. Ik herinner me een filiaal in Groningen. Mijn moeder droeg Marimekko. Ik was er nooit fan van.
Eenvoudige sieraden. Opvallend veel parels!!! (de uitroeptekens plaatste ik voor mijn vrienden omdat die prachtige armbanden en kettingen van zoetwater parels verkopen)
Hoedjes, ook voor mannen (de bekende Chaplin hoedjes die al jaren meegaan)
Petten voor mannen en vrouwen.

Tokyo
Wollen mutsen, als een toefje op het hoofd, model “Buurman en buurman”.
Veel zwart voor mannen.
Zwart voor vrouwen.
Kleding in lagen, alsof de jaren tachtig ( Mac en Maggie, Frans Ankoné, ach had ik die kledingstukken maar bewaard) weer terug zijn.
Voor heren: kostuums met smalle pijpen die kort vallen, tot iets boven de schoen.
Overhemd zonder stropdas.
Stropdas losjes gestrikt.

TokyoTokyo
Kantoordracht voor vrouwen: zwarte rok, witte blouse, zwart jasje.
Kantoordracht voor mannen: zwart pak, zwarte broek, wit overhemd, stropdas niet nodig.
Puntschoenen voor heren, soms alleen de punt van de schoen van glimmend leer, de rest dof.
Bij vrouwen broeken met verlaagd kruis.
Idem bij mannen.
Truien, wijdvallend, met brede kol die een deel van de nek onbedekt laat.
Bij mijn favoriete, maar het voor mij onbetaalbare merk: Issey Miyake:
jasjes, blouses van een stof met tientallen vouwtjes. Zag het vrouwen al dragen (ook andere merken gebruiken dit type stof)
Idem bij Miyake: grote, brede jassen ook. Geel, goudkleurig. Met dikke kragen alsof ze gebeeldhouwd zijn. De rare poppenmeisjes dracht zie je wel, maar minder dan ik had verwacht.

TokyoTokyo
En als je in de bouw werkt draag je de meest modieuze werkkleding die er bestaat. Niet de vormeloze Nederlandse overall, de lompe Duitse tuinbroek. Neen: je gaat gekleed in een broek van stevig katoen met onwaarschijnlijk wijde pijpen en een band met al het gereedschap om de middel. Over een paar jaar zie je ze op alle bouwplaatsen in Nederland.Vast en zeker.”