Geen lezing is hetzelfde. Dat maakt de avonden over het Boschhuis zo enerverend. De afgelopen weken was ik ondermeer in het gymnasium Beyers Naudé in Leeuwarden. Sprak voor ouders èn leerlingen. “Ik wil u lezen voor mijn lijst,” vertelden de scholieren na afloop toen ze hun exemplaar van mijn boek lieten signeren. Dat beschouw ik als een geschenk. Na de pauze in Leeuwarden werd ik geïnterviewd door lerares Nederlands Japke Wiersema. Uit haar leesexemplaar staken papiertjes in verschillende kleuren. Uit haar vragen bleek dat ze het boek van kaft tot kaft al analyserend had doorgenomen. Alweer zo’n compliment.

Omrop Fryslan

Eerder was ik aan het einde van de middag gast bij Omrop Fryslan. In het programma Bynt, gepresenteerd door Roelof Lousma, onder eindredactie van Gerrit Hofstra. De gasten waren Andries Veldman. En Geert Mak. Die vertelde dat hij zijn boek “De eeuw van mijn vader”, niet had kunnen schrijven als zijn ouders nog hadden geleefd. Hoe zat dat bij mij? Die intrigerende vraag stelde ik mezelf niet eerder.  Ja, voor mij geldt hetzelfde, Het Boschhuis was er dan niet geweest. Hoe zeer het me ook spijt dat mijn ouders het niet meer hebben beleefd.

Havenmeester

Terneuzen. Een heel andere ervaring. In een roemruchte zaal. Porgy en Bess. De groten uit de jazz hebben er opgetreden. Wat een voorrecht op het podium te staan waar lang geleden Chet Baker speelde.

Er zijn banden tussen Het Boschhuis en Terneuzen. Tom Lambrechtsen van Ritthem, één van de mannen met wie mijn oom Pieter ter Beek werd gefusilleerd, groeide op in die stad. Daar was zijn vader Rijkshavenmeester. Ik vroeg iemand waar het gezin had gewoond. “De Rijkshavenmeester was na de burgemeester en de notaris ongeveer de belangrijkste persoon in de stad.” zei de bejaarde Zeeuws-Vlaming. Het woonhuis is afgebroken, op de plek waar het stond, vertelde hij, zat tot voor kort de grootste coffeeshop van Nederland.

Leesclub

De avond in Zwolle had een heel ander decor. Een zaal in het oude Provinciehuis van Overijssel. Nu is de bibliotheek er gevestigd. Nog maar even, want dan verhuist de instelling naar een modern pand. Het gebouw deed me denken aan het Drents Museum. En het Provinciehuis in Groningen. In de pauze werd ik aangesproken door enkele dames van een leesclub. “We hebben uw boek samen gelezen.” De volgende ochtend kwam het verschrikkelijke bericht van het ongeluk in Drenthe, waarbij vier vrouwen omkwamen. Allen lid van een leeskring. Onderweg naar een regionale vergadering verongelukt. Het nieuws raakte me extra. Met die aardige, geïnteresseerde lezeressen uit Zwolle nog op mijn netvlies.