De mannen doorbreken de aangename stilte in de winkel.
De eigenaar had me eerder na een “goedemiddag” de boeken met ansichtkaarten aangegeven en me rustig mijn gang laten gaan. Voor me, op een tafeltje, groeit de stapel. Ver weg van Stad vind je nu eenmaal de zeldzaamste kaarten van Groningen.
De nieuwe klanten laveren langs porselein, klokken, beeldjes, boeken.
“Het is helemaal niks meer” moppert de grootste van de twee, “klokken…waardeloos. Spiegels, begin er niet aan. Kroonluchters, koper, geen cent mee te verdienen.”
Ze zien mij bezig. “Ansichtkaarten…ik heb er mee op beurzen gestaan. Na een week zat de hele zooi vol vouwen.”
De ander vraagt terloops: “Jan, heb je toevallig nog wat leuke huisjes staan?”
Ik kijk op en zie hoe in lichte triomf één blauw KLM grachtenpandje wordt hoog gehouden.
“De laatste, heb vanochtend een hele serie verkocht.”
Dat zit ze duidelijk niet lekker. Driftig rinkelt de deurbel als ze vertrekken.

Ik informeer of de collega’s gelijk hebben en het werkelijk zo belabberd gaat.
De verkoper haalt zijn schouders op. “Tot een half jaar geleden kwamen de Polen nog langs. Die laadden hun bussen barstensvol kraantjespotten, kandelaars, klokken. Gouden handel, allemaal voor daar. Of nog verder. Sinds dat gedoe in de Oekraïne zie ik ze niet meer.”
Uit de voorselectie kies ik de vier mooiste kaarten. Tussen duim en wijsvinger neemt hij ze aan. Een stille demonstratie van de zorg die een kaart vereist.
De Veemarkt en de Grote Markt, waarschuwt hij, zijn veel duurder dan het Hereplein. “Markten, daar is vraag naar. Omdat er veel mensen op staan.”
Voorzichtig worden ze in een envelop geschoven.

Pas vandaag heb ik tijd en bestudeer ze.
Vlakbij de Veemarkt stond mijn school. Margriet Wolters zat bij mij in de klas, haar ouders hadden een bakkerij bij de markt. Ik kwam graag in dat huis waar het geurde naar brood.
De Grote Markt is gefotografeerd in de richting van Het Scholtenhuis. Drie panden liet Scholten er voor afbreken. Het kostte drie jaar het woonhuis te bouwen, in 1881 was het gereed.
Slechts iets meer dan een halve eeuw heeft het gestaan. Bij de bevrijding werd het verwoest. Dat stadspaleis dat was verworden tot een van de beruchtste gebouwen van het Noorden.