Vorig jaar zag ik, bij benadering, twee dozijn boekwinkels. Er zat er één bij die nu door CNN is uitgeroepen tot one of the coolest bookstores of the world. Ben plaatsvervangend trots.
Ik beschreef die rondjes boekhandel in juli 2014.
Het is een begrip hier in huis en bij de uitgever geworden. Het – spontane – rondje boekhandel. Even kijken hoe Het Boschhuis ligt. Even horen hoe het verder gaat. Ik heb nu bijna alle provincies gehad. En ga er nog wel even mee door.
Maastricht
Leuke en interessante momenten zijn het. Mijn werkdag begon gisteren heel vroeg in het fraaie Limburgse dorp Hulsberg. In de namiddag gunde ik me nog een paar uur door de straten van wat ik graag noem de mooiste stad na 050. Bepaald geen straf, hoewel je op een vrijdag in Maastricht over de hoofden kunt lopen. Al net zo druk was het bij Libris Dominicanen. Meestal is zo’n boekhandel bezoek van korte duur. Dit keer nam ik de tijd. Dat betekent dat de andere boekwinkels een volgende keer aan de beurt komen.
Dwalen
Desirée Verbeet van Dominicanen maakte een foto. Daarna dwalen langs de kasten. De sensatie beleven om vlak onder het plafond te speuren. Op zo’n loopsteiger die je onder je voeten amper merkbaar voelt trillen. Ik vond het boek van Leo Fijen over het drama in Zoetermeer. Hij sprak vijf jaar later met de nabestaanden. Het werd een ingetogen en vaak adembenemende reconstructie.
Veensoldaten
Die rondjes boekhandel beginnen trouwens aardig in de papieren te lopen. Want zelden kom ik met lege handen de winkel uit.Heb een stapeltje liggen, “nog lezen”, het is de oogst van de rondgang.
Altijd al willen kopen: “De veensoldaten” van Langhoff. Een dikke pil: Martha Nussbaum “Breekbaarheid van het goede”.
Huisvriend
Daan van der Valk van boekhandel De Vries in Haarlem wees me trots op een debuut. Bertram Koeleman, de auteur, was bescheiden elders in de winkel aan het werk. Hij schreef “De huisvriend” en haalde een topscore in de thrillergids van VN. Verder, voor een aanstaande reis: een gids over Tokyo en over het Japans.
Thoes
En dan ontbreekt de dunste uit de verzameling nog. Want die ligt elders in huis, voor het grijpen, voor als de dag somber begint en behoefte bestaat aan wat onbezorgde regels. “der waren botterkoekjes bie en Nijntje mog der twij”. Dick Bruna in het Gronings. Met die mooie laatste regels. “Dag Nijn, dou groutnis thoes.” Dan kan ik er weer helemaal tegenaan.
