Op maandagavond 7 september houdt Pauline Broekema een lezing in OSG Schoonoord in Zeist. De toegang is vrij. De avond begint om 20.00. De zaal is open vanaf 19.45. De van de Poll lezing houdt zij op uitnodiging van het Zeister Historisch Genootschap.
“Mijn moeder werd in 1925 geboren in Huis ter Heide. Dat vond ik als kind heel romantisch klinken. En mijn overgrootmoeder, die ik niet bewust heb meegemaakt, werd `oma Zeist’ genoemd.”
Zeist speelt een belangrijke rol in Het Boschhuis, het veelgeprezen boek van NOS verslaggeefster en schrijfster Pauline Broekema.
Zij houdt maandag 7 september de jaarlijkse Van de Poll-lezing, in de kantine van de OSG Schoonoord.
“Mijn moeder werd in 1925 geboren in Huis ter Heide. Dat vond ik als kind heel romantisch klinken. En mijn overgrootmoeder, die ik niet bewust heb meegemaakt, werd `oma Zeist’ genoemd.”
Die overgrootmoeder was de boerendochter Jannetje ter Beek-Post uit Muiderberg. Na de dood van haar man verhuisde ze kort na de eeuwwisseling naar Zeist. Een van haar kinderen, de opa van Pauline, werd de oprichter van de Gero fabriek.
Ze bekent dat ze een familie-gewoonte heeft over genomen. “Als ik ergens eet kan ik het niet laten om toch even te kijken van welk merk het bestek is.”
Wilhelminalaan
Zeist, zegt ze, betekent veel voor haar familie. “Mijn overgrootmoeder woonde aan de Wilhelminalaan. Wat had ik graag met haar gesproken. Ze droeg een eeuw geschiedenis met zich en had een lang en intrigerend leven.”
Op basis van onderzoek in bijna twintig archieven, waaronder dat van haar familie, reconstrueerde Pauline een bewogen tijd. Ze zal er in haar lezing op 7 september over vertellen en dan vooral de nadruk leggen op de episodes in Zeist.
Aangrijpende beelden
Pauline Broekema is bekend van het NOS Journaal waar ze al jaren verslaggeefster is. Omdat ze in haar werk niet altijd de gelegenheid heeft zich langdurig in één onderwerp te verdiepen begon ze met schrijven.
Haar laatste boek is Het Boschhuis, waarin ze ruim een eeuw geschiedenis beschrijft. Het werd lovend besproken. De NRC noemde het “dramatisch en meeslepend.” De Telegraaf oordeelde: “Met veel inlevingsvermogen geschreven.” Trouw schreef “Met haar stijl en gevoel voor detail weet Broekema aangrijpende beelden uit de geschiedenis tevoorschijn te toveren”
Opwindend
Ook krijgt ze veel lezersreacties.
“Een meeslepend boek om te lezen en vaak te herlezen. Zeer warm aanbevolen.”
“Een fascinerend, opwindend en verslavend boek dat er mag zijn.”
“Wat heb je dat ontzettend mooi opgeschreven, beeldend en invoelend, waardoor je als lezer het verhaal op een intense manier beleeft. Een prachtig monument.”
In oktober verschijnt de vijfde druk van het boek waarvan inmiddels meer dan tienduizend exemplaren zijn verkocht.
“Zij, van Gero, bouwden in Zeist boerderijachtige huizen, met een bloemenperk en een moestuin, in een vriendelijke wijk die het Gero-dorp heette.”

Uit het archief van Jules ter Beek. Het programma boekje van de feestelijke viering van een Gero jubileum
Gero
Pauline Broekema zal in haar lezing vertellen over hoe haar grootvader in Zeist in de kringen van wereldverbeteraars geraakte en vriendschap sloot met onderwijsvernieuwer Kees Boeke. En over de gelukkige jaren die het jonge gezin ter Beek in Huis ter Heide beleefde.
Over de fabriek zal het ook gaan. Ze schrijft in Het Boschhuis: “Zij, van Gero, bouwden in Zeist boerderijachtige huizen, met een bloemenperk en een moestuin, in een vriendelijke wijk die het Gero-dorp heette.” En de zorgen op het werk: “Piekeren vanwege een te late zending. De onverwachte stijging van de wereldprijs voor zilver. Een ontwerper die afspraken negeerde, met slechte tekeningen kwam.”

Het jonge gezin ter Beek in Huis ter Heide in 1920. Joke, de moeder van Pauline is dan nog niet geboren.
Oorlogsjaren
Ook de bewogen oorlogsjaren in Zeist komen aan bod. “Mijn moeder is in december 1944 door de kou van Utrecht naar Zeist gefietst. Daar heeft ze haar oma een gruwelijk bericht gebracht. De dood van Pieter, mijn oom. Hij was een maand eerder door de Duitsers gefusilleerd. Toen ik het schreef zag ik mijn moeder en mijn overgrootmoeder voor me in dat beklemmend kille huis aan wat toen de Stadhouderslaan heette.“
Het Boschhuis is een lijvig boek geworden. “Er moest vanwege de omvang het een en ander sneuvelen. Wat ik bijvoorbeeld niet beschrijf is de vriendschap van mijn grootvader met de weduwe Breitner. Ze woonde in Zeist. Ook daar zal ik bij stil staan.
“Mijn ervaring is dat ook jongeren Het Boschhuis lezen. Op de middelbare school, voor hun lijst. Onze dochter was de eerste. Ze heeft het gelezen voor haar eindexamen, nog voor het boek officieel was verschenen.”
Lezen voor je lijst
Verder gaat Pauline in op haar achtergrond, haar drijfveren en haar dagelijkse werk. Na de pauze is er ruim de gelegenheid tot het stellen van vragen. Mochten er aanwezigen zijn die zelf bezig zijn met onderzoek of schrijven of het boek willen lezen voor een leeskring of hun literatuurlijst op school dan geeft ze graag tips. “Mijn ervaring is dat ook jongeren Het Boschhuis lezen. Op de middelbare school, voor hun lijst. Onze dochter was de eerste. Ze heeft het gelezen voor haar eindexamen, nog voor het boek officieel was verschenen.”
Er is gelegenheid haar boek te kopen dat ze graag signeert.
Lezing:
7 september.
Aanvang 20.00 uur
Een kwartier voor aanvang staat koffie of thee voor u klaar.
Toegang gratis.
Locatie: Kantine van de OSG Schoonoord, landgoed Schoonoord, ingang Blikkenburgerlaan.
Voor meer info over de schrijfster: www.paulinebroekema.nl