De dochter van Meijer

DE DOCHTER VAN MEIJER (Door Flip Feij)

TERNEUZEN – Een vertelling van de schrijfster  Pauline Broekema (1954) over een joodse familie in de vorige eeuw, afgewisseld met ongehoorde instrumentale tussenstukjes op sublieme wijze vertolkt door het topensemble The Amsterdam Consort. Dit alles op een stormachtige zondagmiddag in het qua programmering nooit teleurstellende Porgy en Bess. We aanschouwden het vanaf eerste rij.

De vertelling was grotendeels ontleend aan de familiegeschiedenis in Het uiterste ter zee (Arbeiderspers), dat anderhalf jaar geleden in Groningen ten doop werd gehouden in een afgeladen historische kerk. Logisch ook, het verhaal van Meijer Nieweg en Mies Wolf (en hun dochtertje Sara) speelt in het noorden en gaat over de verschrikkingen van een uit elkaar gerukt gezin. De schrijfster had een reeks fragmenten geselecteerd die impressies gaven van het grote verhaal van het oorlogsleed. Een paar keer maakte ze uitstapjes naar vergelijkbare gebeurtenissen in Terneuzen tijdens de Tweede Wereldoorlog, dat werkte goed, want zo kreeg de geschiedenis van Appingedam meteen een universeel karakter. Ik zag de rijen van een generatie hoger instemmend knikken: Hier ging dat ook zo, was op hun gezichten te lezen.

The Amsterdam Consort bleek een uiterst begaafd kwartet met een centrale rol voor de met alle wendingen sierlijk meebewegende Jeannette Landré (fluit) – waarvoor ik helaas aan de verkeerde kant van het langgerekte podium zat. De geoefende ooghoek kwam hier van pas. Het beste zicht had ik op de violist Albert Adams (meesterlijk en eerste bedenker van dit concept) en de fagottiste Marieke Stordiau, ook Nederlands Blazersensemble, die af en toe greep naar de contraforte voor de laagste tonen die ooit in Porgy hebben geklonken. Achter de klep van de vleugel ging nog Mariken Zandvliet schuil, wier repertoirekennis onmisbaar was gebleken. Op de setlist werk van oa Hendrik Andriessen, Burgers, Ravel, Sjostakovitsj, Olthuis en Bruch. De stukjes waren afwisselend, pittig en sloten prachtig aan op de voorgelezen fragmenten.

U merkt misschien: ik heb er niet weinig van genoten.